A-Ailemi seviyorum.

B-Komşumu seviyorum.

C-Mahallemi seviyorum.

D-Semtimi seviyorum.

E-İlçemi seviyorum.

F-İlimi seviyorum.

G-Bölgemi seviyorum.

H-Ülkemi seviyorum.

I-Kıta’mı seviyorum.

J-Dünyayı seviyorum.

K-Evreni seviyorum.

L-Vatandaşlarımı seviyorum.

M-Avrupalıları seviyorum.

N-Asyalıları seviyorum.

O-Afrikalıları seviyorum.

P-Amerikalıları seviyorum.

Q-Antarktikalıları seviyorum.

R-Dünyalıları seviyorum.

S-Suyu seviyorum.

T-Havayı seviyorum.

U-Ateşi seviyorum.

V-Toprağı seviyorum.

W-Bitkileri seviyorum.

X-Rüzgârı seviyorum.

Y-Bulutları seviyorum.

Z-Ağaçları seviyorum.

AA-Hayvanları seviyorum.

BB-Ayı, yıldızları seviyorum.

CC- Güneşi, evreni seviyorum. ( Görüldüğü gibi-ikilemelere gerek duydum)

   Kendimi sevip sevmediğimi bilmiyorum ama; gördüğünüz gibi, sevdiklerimi sıralayan maddeleri sınıflandırırken alfabemizdeki harfler yetmedi. Yabancı dillerdeki alfabe harflerini kullandım. Sevdiklerimin tümünü yazmaya kalksam yine de yetmez. Demek ki sevgiyi belirtmek için sınıflandırmaya gerek yok. Tek maddede ayrımsız; “insanı, doğayı ve evreni seviyorum,” demek yeterlidir. Ve sevgi tüm kapıları açar. Bunun için de insan olduğumuzun bilincinde olmak yeter. Baksanıza nasıl bir dünyada yaşıyoruz! Her yerde savaş. Her yerde kin ve nefret. Bugün Gaziantep/ Kargamış’ta bir çocuk ve bir öğretmen teröre kurban gitti. Ben onlarla birlikte bir kez daha öldüm. Dünyanın diğer köşelerinde ölen masumlarla birlikte, her gün binlerce kez öldüğüm gibi. Artık yeter! İnsanlık büyümeli. Bütün insanlar savaşa hayır diyebilmeli. Ben sade bir insan olarak; “tek dil istiyorum; insan dili. Tek ırk istiyorum; insan ırkı. Tek inanç istiyorum; evren temelli. Tek ülke özlüyorum; evren sınırlı. Tek insan istiyorum; insan özneli… “