Baştan söylemeliyim: Bu yazı, bir “övgü” yazısı değil…

Gazetecilik mesleğinin her kademesinde çalışarak 45’nci yılına ulaşmış… Devlet ve siyaset kurumlarının en tepelerinde önemli görevler yaparak, yüz akıyla emekli olmuş bir vatandaş olarak, “adalet ve hakkaniyet” inancım anlayışımla dile getirdiğim düşüncelerimdir… Zira, hep inandığım ve yanılmadığım gerçek odur ki, “adalet, hak edene hakkını vermektir”…

Saime Oğuzhan... Gazeteci… İstanbul’da, Kentim Şişli Gazetesi’nin sahibi, sorumlusu, muhabiri, yazarı, dağıtımcısı… Eskilerin deyişiyle; “yekpâre” insan gazeteci... Yıllardır Melek Gönüllü İnsanlığı, vefalı arkadaşlığı ve dostluğu ile bilirim, tanırım.

Saime Oğuzhan’ı Şişli’deki mütevazı gazete ofisindeki vaki ziyaretimde, Kentim Şişli Gazetesi’nin “Sosyal Sorumluluk Hizmeti” olarak yayınladığı “Görülmeyen Gazete”yi ve Yazı İşleri Müdürü sevgili Fatih Mehmet Moray’ı tanımak onurunu da yaşadım.

Görülmeyen Gazete’yi elime aldığımda ve Sevgili Saime’nin, coşkulu anlatımını dinledikçe çok şaşırmıştım. Çünkü, Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkan Yardımcılığı yaptığım, ilk Özürlüler Kanunu’nun hazırlığında ve çıkışında emek verdiğim, keza, 1. Özürlüler Şûrası’nın hazırlayıcısı olduğum tecrübelerimden biliyordum ki, böyle bir gazeteciyi Türkiye’de yayınlamak, hayâl bile edilemezdi!?.. Dünya çapında yayın ve dağıtım yapan devasa bütçeli gazetelerden birkaçının ancak yapabildiği işi, baskı makinası bile bulunmayan Türkiye’de, ilk defa bir yerel gazete yapmayı başarmıştı!.. Kendi kıt imkânlarıyla… Hatırlıyorum; “çılgınlık bu?!” diye geçirmiştim içimden… Ama bu “çılgınlık” işini, Saime başarmıştı!..

Görülmeyen Gazete, üstelik, konuyla ilgili kamu kuruluşlarına ve körler okullarına da ücretsiz gönderiliyordu?!.. Sonrasında kurduğu abonelik sistemi ne kadar işleyebildi, bilemiyorum...

Bildiğim şey, görevi ve sorumluluğu olduğu halde, ilgili hiçbir kamu kuruluşundan gerekli desteği alamadığıdır!..

Yani, “Görülmeyen Gazete”yi, gazetenin okuyucusu körlerin gördüğü gibi “gör/e/mediler”!.

Ve... Saime Oğuzhan, Görülmeyen Gazete’yi, Kentim Şişli’nin 15’nci yılında, “Görme Engelliler Şiir Yarışması” ile kalıcı ömre kavuşturmayı başardı…

Yarışmaya, Türkiye’nin hemen her ilinden yüzlerce şiirle katılan görme engelliler ve aileleri, öğretmenleri, 2022 yılına girerken, hak ettiklerince bir “bayram” armağanı aldılar…

Saygıdeğer Ataol Behramoğlu’nun başkanlığıyla onurlandırdığı seçici kurul, olağanüstü ciddiyet ve titizlikle, şiirleri değerlendirdi ve sonuçlandırdı…

Bu süreçte, yaşadığı coşkuyu ve heyecanını telefonla konuştuğumuzda benimle paylaşan Saime, yaşadıklarını ağlayarak anlatıyordu!.. Kendisine telefonla ulaşan görme engelliler, anneleri, babaları, kardeşlerinin dualar dolusu teşekkürlerini anlattı Saime...

Ve.. 4 Ocak günü, büyük bir kurumsal liderlik anlayışı ile salonlarını tahsis eden İstanbul Ramada Otel’de, yarışmada dereceye girenlerin ödülleri verildi.

Dahası.. Yarışmaya katılan eserler, “Gönül Diliyle Şiirler” adlı bir antolojide hem brail, hem de normal yazıyla kitaplaştırıldı…

Çok istediğim halde, davetli olduğum ödül törenine, Covid şartları sebebiyle, İstanbul’a gidip katılamadım…

İşte... Bu “adalet ve hakkaniyet” amaçlı yazı ile… Melek Gönüllü İnsan Gazeteci Sevgili Arkadaşım Dostum Saime Oğuzhan’a ve “İnsani Sorumluluk Hizmeti” nde emeği, katkısı geçen herkese; yarışmaya katılanların ve ödül kazananların tamamına, hak ettiklerine inandığım vefalı kutlama ve teşekkürlerimi arz etmek istedim…

Özetle: Melek Gönüllü İnsan Gazeteci Saime Oğuzhan, Türkiye’de bir “ilk”i ve “örnek” hizmeti başardı... Başarmağa devam edeceğine yürekten inanıyorum…

Nasıl mı?.. Sevgiyle… Bilgiyle… Saygıyla... İnsanca…