Kentim Şişli: Yıllardır büyük emek ve incelikle bir hizmet sunuyorsunuz. Kendinizden söz etmenizi istesek, neler söyleyeceksiniz?

1959 yılında Konya İmrenler Kasabası’nda dünyaya geldim. 11 yaşında  İstanbul’a gelip dayımın kuru temizleme dükkanında çalışmaya başladım. Yaklaşık 6 yıl çalıştıktan sonra bu dükkanı dayım bana devretti.  Dayımın iki dükkanı vardı; birisi Burgaz Adası’ndaydı, diğeri ise Şişli’de. Yazları Burgaz Adası’na, kışları ise Şişli’deki dükkana bakardım. Adadaki dükkanı güvenebileceğimiz birisini bulamadığımızdan dolayı 1999 depreminden sonra bıraktık. Dayım 2006’da vefat etti.  Evliyim, 2 çocuğum var. Kızım, Marmara Hukuk’u bitirdikten sonra evlenip Kanada’ya yerleşti. Oğlum da İktisat Fakültesi’ni bitirdi ama iş bulamadığı için işsiz.

Kentim Şişli : Mesleğinizi severek yaptığınız belli, biraz daha incelik isteyen bir meslek mi?

Aslında her meslek; emek, incelik ve dikkat ister. Yoksa çıraklık ve ustalığın hiçbir esprisi olmaz. Ayrıca yaptığınız işin de kalitesi olmaz. Hangi mesleği yaparsan yap, severek yaparsan zorluk çekmezsin. Ben 50 seneden beri buradayım, dile kolay sevmesem bu kadar sene burada duramazdım. Geçmişte bin bir zorlukla bu işi yapardık, ama zevkle. Mesela gaz ocağında ütüyü ısıtıp  masa örtülerini, gömlekleri kolalardık. Demir ütüler vardı. Şimdi koca koca buhar makineleri var. Çıraklık yapmadan ustaymış gibi bu işi yapanlar var. Oysa eskiden çıraklık ve ustalık ilişkisi vardı. Benim yetiştirdiğim bir çok kişi dükkan açtı, ben de bundan dolayı çok mutlu oldum. Çünkü onları ben yetiştirdim.

Kentim Şişli: Sizin işinizde, kolacılığın önemi nedir?

 Eskiden Kazım Orbay sokakta kola fabrikası vardı, oradan alırdık kolayı. Ama artık kola üreten bir yer yok, kendim yapıyorum. Kolalama işlemi pek çok fayda sağlar. Örneğin kolalı çamaşırlar göze hoş görünür, dolapta az yer kaplar ve kolalı çamaşırlar geç kirlenir, böylece eşya daha uzun ömürlü olur. Şimdi gençler kolanın ne olduğunu bile bilmiyorlar. Kola; bir giysiyi ütülerken sertleşmesini sağlar.  Eskiden bize ‘’kolacı’’ derlerdi. Bir gece dükkanı kapatıp İstinye’ye müşteriye gitmiştim.  Güvenlik, kime niçin geldiğimi sordu. Ben de daire numarasını vererek “kolacı” geldi, deyin dedim. Şimdi kolacı deyince, insanlar, “Coca - Cola’’ anlıyorlar.

Kentim Şişli : Uzun zamandır Şişli’desiniz. Biraz da Şişli’yi anlatırmısınız?

Şişli eskiden daha güzeldi, şimdi o dokusu kalmadı. Benim çocukluğumun geçtiği yıllarda, daha sosyal ve uyumlu insanlar vardı. Ermeniler, Museviler, Rumlar vs. onlar önce Gayrettepe, Ulus, sonra da Kemerburgaz, Göktürk taraflarına taşındılar. Çoğu da Avrupa’ya göç etti.  Allah razı olsun Türkiye de kalanlara, hala kuru temizleme için burayı tercih ediyorlar. Ama dediğim gibi; o kalburüstü müşteriler artık burada kalmadı. Leon adında, kablo fabrikası olan bir müşterim vardı. Bir gün bana dedi ki; “zamanında Şişli’den ev alabilir miyim diye düşünüyordum, şimdi buradan nasıl kaçarım diye düşünüyorum.”  Evvelden böyle değildi. Ben geldiğimde Şair Nigar’da dükkan yoktu. Şair Nigar’ın ortasında bir tane kahve vardı, karşısında bir berber ve kolacı vardı, o da benim akrabamdı. Rumeli Caddesi’nde o mağazalar yoktu, hepsi evdi. Sonradan açıldı bütün bu dükkanlar. Buranın yapısı değişmedi, tabaka değişti. Samanyolu Sokak’ta  işyeri yoktu, Ali Poyrazoğlu’nun tiyatrosu vardı, klinik vardı, bir de Pop-Manço vardı. Şimdi git, Kurtuluş’ta  zenci dolu, İzzetpaşa’ya git Moğol dolu. Eskiden Feriköy Pazarı; Halaskargazi’den başlardı, mezarlıkların arasından Feriköy’e uzanıp, Fırın Sokağı’ndan fabrikalara doğru çıkardı…  

 Kentim Şişli: Günümüzde çoğu meslekte çırak yetişmiyor, sizce mesleğinizin  geleceği ne olacak?

Ben köyden getiriyordum çocukları, köyde de çocuk kalmadı. Yabancı insanı da  tanımıyorsun, getiremiyorsun. Maalesef bu işe pek heveslenen de yok. Benim yetiştirdiğim son çocuklar, dükkan sahibi oldular.

Bizim işimiz el değmeden olacak bir iş değil. Kuru temizleme makinede oluyor. Ama ütü el değmeden olmaz, imkansız. Benim kolalayarak yaptığım ütüyü hiçbir ütü yapamaz.

Haber: Barış Mehdiabbas